Waarom mensenvet? De zwaarlijvigheid wordt gedefini�ërd als het hebben van een abnormale verhoging van lichaamsvet die ook vetweefselmassa wordt genoemd. Een zwaarlijvige persoon is 20 percenten of meer boven wenselijk gewicht. In het laatste decennium is de zwaarlijvigheid op de stijging van zowel vrouwen als mannen geweest. De vette distributie kan het risico van een persoon van ziekte beïnvloeden. Het vet dat rond de taille en op het buikgebied wordt gedragen, dat door de „appelvorm“ wordt gekenmerkt, wordt geassoci�ërd met een verhoogd risico voor vele medische problemen zoals hartkwaal, kanker, hoge bloeddruk, en diabetes. Het vet dat meestal rond de billen en de dijen wordt verdeeld wordt geassoci�ërd met een lager risico om deze ziekten te ontwikkelen. De punten van het onderzoek aan verschillen in eetlustcontrole en energieuitgaven. Het is belangrijk voor zwaarlijvige mensen om voor hun voorwaarde verantwoordelijk niet te houden. De zwaarlijvige mensen zouden voor medische gevolgen van hun zwaarlijvigheid moeten worden geëvalueerdz. De gemotiveerde personen zijn aanmoedigen om medisch gecontroleerde behandelingsprogramma's in te gaan die een multidisciplinaire benadering van gewichtsverlies gebruiken. Het vasten de diëten voor gewichtsverlies kunnen voor zwaarlijvige personen juist zijn die ernstige op gewichtbetrekking hebbende medische problemen hebben. Het snelle gewichtsverlies is het primaire voordeel om deze diëten te gebruiken. Dit kan nuttig zijn in het motiveren van het individu om met het programma verder te gaan. Dit kan helpen om levensstijlveranderingen te steunen die voor voortdurend gewichtsverlies nodig zijn. Om duurzaam gewichtsverlies te bereiken, moet de verplichting aan het aanbrengen van echte veranderingen worden gegeven in het eten van patronen. De individuen zijn toegewijd wie niet terug hun gewicht zal bereiken. Bulimia nervosa is een het eten wanorde die om in maximaal 5 percent van tiener en jonge volwassen vrouwen aanwezig wordt geschat te zijn. Het wordt gekenmerkt door binge te eten gevolgd door zuiverend en ander gedrag zoals het braken. De laxeermiddelen, de dieetpillen, de waterpillen, de oefening of het vasten kunnen ook worden gebruikt.
Overgewicht of overfat? Vele mensen kunnen eigenlijk zijn overfat maar niet te zwaar. Het vet kan ook door het lichaam worden verborgen. Een persoon kan overfat zonder de verschijning zijn van te zwaar het zijn. Aangezien wij verouderen, wordt het spierweefsel vervangen met vet. Dit komt ondanks regelmatige oefening voor. Wanneer de capaciteit van de spier om vet op te slaan wordt overschreden, wordt het bovenmatige vet dan opgeslagen buiten de spier, rond lichaamsorganen en onder de huid. Het vet dat nu aan het lichaam wordt toegevoegd resulteert in de persoon overfat en overgewicht die worden. De studies tonen aan dat een 20 percentenverhoging van lichaamsgewicht het risico voor hartkwaal, hoge bloeddruk en diabetes verhoogt. De samenstelling van het lichaam beschrijft de percentages van vet, spier en been in uw lichaam. Vele deskundigen denken de organismen van mensen tussen 12 tot 18 percenten zouden moeten zijn vet, terwijl de vrouwen 18 tot 22 percenten zouden moeten zijn vet.
Drugs van het merknamen van de eetlust de repressieve De medicijnen het die vaakst in het beheer van zwaarlijvigheid worden gebruikt zijn algemeen genoemd geworden „eetlust repressieve“ medicijnen. Bevorderen de repressieve medicijnen van de eetlust gewichtsverlies door metabolisme te verhogen en door eetlust te verminderen of het gevoel te verhogen van volledig het zijn. Deze medicijnen werken door de serotonine en/of catecholamine te verhogen - twee hersenenchemische producten die stemming, eetlust en metabolisme beïnvloeden. Terwijl FDA regelt hoe een medicijn kan door de fabrikant worden geadverteerd of worden bevorderd, beperken deze verordeningen de capaciteit van een arts niet om het medicijn voor verschillende voorwaarden, in verschillende dosissen, of voor verschillende tijdsduur voor te schrijven. De mensen antwoorden verschillend aan eetlust repressieve medicijnen, en sommige mensen ervaren meer gewichtsverlies dan anderen. Sommige zwaarlijvige patiënten die medicijn gebruiken verliezen meer dan 10 percenten van hun beginnend lichaamsgewicht een hoeveelheid gewichtsverlies die risicofactoren voor zwaarlijvigheid kan verminderen - verwante ziekten, zoals hoge bloeddruk of diabetes. Het maximum gewichtsverlies komt gewoonlijk binnen zes maanden na beginnende medicijnbehandeling voor. Het gewicht neigt weg aan niveau of verhoging tijdens de rest van behandeling. De studies suggereren dat als een patiënt minstens vier ponden meer dan vier weken op een bepaald medicijn niet verliest, dan dat medicijn de patiënt waarschijnlijk niet kan helpen significant gewichtsverlies bereiken. De meeste studies van eetlust repressieve medicijnen tonen aan dat het gewicht van een patiënt weg op niveau na vier tot zes maanden terwijl nog bij de medicijnbehandeling neigt. Terwijl sommige patiënten en artsen kunnen worden betroffen dat dit tolerantie aan de medicijnen toont, kan het stabiliseren zich betekenen dat het medicijn zijn grens van doeltreffendheid heeft bereikt. Gebaseerd op de nu verkrijgbare studies, is het niet duidelijk als de gewichtsaanwinst met voortdurende behandeling aan drugtolerantie toe te schrijven is. De zwaarlijvigheid wordt vaak bekeken als resultaat van een gebrek aan willpower, zwakheid, of een levensstijl „keus“ - de keus om te veel te eten en onder oefening. De overtuiging dat de personen zwaarlijvig verkiezen te zijn voegt aan de aarzeling van gezondheidsberoeps en patiënten om toe het gebruik van behandeling op lange termijn van het eetlust de repressieve medicijn ermee in te stemmen om zwaarlijvigheid te beheren. Zijn de repressieve medicijnen van de eetlust „magische kogels“, of geen één ontsproten moeilijke situatie. Zij kunnen de plaats nemen niet van het verbeteren van zijn dieet en het worden fysischer actief. De belangrijkste rol van medicijnen schijnt te zijn een persoonsverblijf op een dieet en oefeningsplan te helpen om het gewicht op een afstand te houden dat zij hebben verloren.
Termen het verklarenFDA
- Het Beleid van het voedsel en van de Drug: Een overheidsagentschap dat op openbare veiligheid met betrekking tot drugs en medische hulpmiddelen toezicht houdt. FDA geeft goedkeuring aan farmaceutische bedrijven voor commerciële marketing van hun producten.
Te zwaar
- Wegen meer dan het normaal, noodzakelijk is, of toegestaan, wordt vooral hebben van meer lichaamsgewicht dan beschouwd voor zijn tijd als normaal of gezond of bouwt.
Vette blocker
- De drugs die de absorptie van vet of calorieën blokkeren, en verliezen wezenlijk gewicht.
Diabetes
- Om het even welk van verscheidene metabolische wanorde duidelijk door bovenmatige lossing van urine en blijvende dorst, vooral één van de twee mellitus soorten diabetes.
Dieet
- Een geregelde selectie van voedsel, zoals voor medische redenen of kosmetisch gewichtsverlies.
- Oplossingen die worden ontworpen om de eetlust te verminderen of te onderdrukken.
Eetlust
- Een instinctieve fysieke wens, vooral voor voedsel of drank. De verminderde wens wordt te eten genoemd anorexia, terwijl polyphagia (of „hyperphagia“) het verhoogde eten zijn. Disregulation van eetlust draagt tot anorexia nervosa en cachexie bij, of tegengesteld, het te veel eten.
Onderdruk
- Om de activiteiten van in te korten of te belemmeren.
- Om de uitdrukking van (een impuls, bijvoorbeeld) te remmen.
- Om aan een eind te brengen zeer sterk alsof door zwaargewicht op te leggen.
Spanning
- Een staat van extreme moeilijkheid, druk, of spanning.
- Een fysieke en psychologische reactie die uit wordt blootgesteld aan de vraag of een druk voortvloeit.
Vet
- Om het even welk van diverse zachte, stevige, of semisolid organische samenstellingen die de esters van glycerol en vetzuren en hun bijbehorende organische groepen vormen.
Zwaarlijvigheid
- De voorwaarde om zwaarlijvig te zijn; verhoogd lichaamsgewicht dat door bovenmatige accumulatie van vet wordt veroorzaakt.
|
